top of page
Αναζήτηση

Από το ζενίθ στο ναδίρ


Μετά το χθεσινό ρεζιλίκι (Ελλάδα - νησιά Φερόε 0-1) αποφάσισα να γράψω κάποια πράγματα με το φτωχό μου μυαλό.

Άκουγα πολλούς τόσα χρόνια που φώναζαν ότι η Ελλάδα κατά τύχη είναι εκεί που είναι, ότι δεν παίζει ποδόσφαιρο, ότι για αυτό δεν πάει στο γήπεδο ο κόσμος...Θυμάμαι να αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι " είμαστε γηροκομείο"...Και τα βάζω κάτω τώρα και σκέφτομαι...Η Ελλάδα από το καλοκαίρι του 2004 και έπειτα μας έκανε περήφανους ΟΛΟΥΣ με αμυντικό ποδόσφαιρο.

Δεν νομίζω να πίκρανε τον οποιοδήποτε το ευρωπαϊκό που πήραμε τότε. Εκείνο το καλοκαίρι όλοι ήθελαν ένα προπονητή ο οποίος θα παίξει ποδόσφαιρο κατοχής, με πολλές πάσες, με θεαματικά γκολ και...και...και...Πράγματα που κάνει η Μπαρτσελόνα δηλαδή..

Ωστόσο αυτό δεν γίνεται και θα ήταν χρήσιμο να το καταλάβουν κάποιοι. Δέκα χρόνια μετά, λοιπόν, η Ελλάδα με το νέο της προπονητή βγήκε σε όλα τα ματς να πιέσει ψηλά, να έχει πολλές τελικές προσπάθειες και γενικά να παίξει γρήγορο ποδόσφαιρο, την ώρα που ο Σάντος, ο προπονητής που δεν μας άρεσε, πήρε τις δύο τελευταίες αγωνιστικές νίκες με 1-0 σκορ! Είτε κερδίσεις με 1-0 είτε με 5-0 θα πάρεις τους ίδιους 3 βαθμούς.

Είδατε που καταλήξαμε.. Πρέπει να το καταλάβετε πια πως η Ελλάδα μας, που όλοι αγαπάμε, δεν μπορεί εύκολα να παίξει ποδόσφαιρο. Είναι πολύ καλή στο να καταστρέφει ποδόσφαιρο, αυτό μπορεί να κάνει. Και με αυτό τόσα χρόνια μας έκανε περήφανους. Αλέξανδρος Γανας.

Comments


bottom of page